زبانِ بیز و دیلِ شما
زمان کئچدی و کئچدی و بشر نوشت و نوشت. دیل‌های بسیاری بوجود آمد. دیل‌های این‌ها، دیل‌های آنها و چوخلو دیل‌های دیگر. انسانهای بسیاری نیز برای دیری نگه داشتن بو دیل‌ها گئجه-گوندوز زحمت کشیدند و جاندان مایه گذاشتند.
بعد از سالها انسانهای اؤلکه‌ها و یوردهای مختلف با بیر-بیرلری ساواش کردند، آل-وئر کردند، به یوردهای یکدیگر گئت-گل نمودند و این باعث شد تا دیل‌های یکدیگر را یاد بگیرند. آنها بیلمک کردند که برای اینکه ارتباط یاخشی‌ای داشته باشند یاخشی است دیل‌های بیر-بیرلری را یاد بگیرند تا راحت‌تر بیر-بیرلری را درک نمایند.
آنها به دیل‌های هم کلمات قوناق دادند و آوردند و این باعث غنای دیل‌هایشان شد. آنها یولداشواری در کنار هم یاشاماق کردند. قرنها گذشت و دیل‌های یوردهای مختلف پیشرفت چوخراقی کردند. زبانشناسان چوخراقی در این عرصه عمر قویماق کردند. یک دیل شکر شد و دیگری هنر. هر دو نیز برای دانیشانلاری محترم و عزیز. اما در بو آرا، برخی به جای قدردانی از نسلهای کئچمیش، هنر را زیر پا و شکر را در آب انداختند. شکر در آب حل شد و شیرین کرد سو را، ولی هنر در زیر آیاق مانده و دوزگون نفس نمی‌تواند بکشد.
ایندی باید زبان هنر دیری قالسین، زحمت چکیلسین، ارزش وئریلسین. روان و زیبا دانیشیلسین. بو زبان اوچون گذشته نسیللر عؤمور قویوبلار، بسیار فدارکاری‌لر، از جانگشتگی‌لر، ایثارلار قویوبلار. بو زبان و دیگر زبان‌لار خوب اولار نسلهای آینده اوچون ساخلانیلسین و حفظ اولونسون. همانطور که در کشور انگلستان، بسیار زمان قویوبلار زبان انگلیسی در حد دنیا گفتگو اولونسون، زبان بیز نیز احتیاجی وار جانلانسین. دوزگون زحمت چکیلسین، مدرسه باز اولسون اونا.
ائله اولماسین، زبان بیز و دیل شما کیمی قارماقاریشیق نوشتن اولونسون. هر زبان برای اؤزو و دانیشانلاری اهمیتی وار و جا دارد هامیمیز کؤمک ائدک زبانیمیزین بوجور موقعیت‌دن رها اولونسون. نئجه که دیل فارسی‌نی بوجور نوشتن ائتمکله دیل پیس گؤرونور، زبان بیز نیز بوگونه دوشوب و نجات ایسته‌ییر.
چوخلو اینسانلار واردیلار بو دیللره عؤمور قویورلار، گؤزلرینین ایشیغین قورتاریرلار. اونلار اوچون، آنالاریمیزاوچون، دیلیمیز اوچون، دوغرو-دوزگون دانیشاق دیل‌لریمیزی.
پس وقت آن است با ارزش قائل شدن به زبان‌های مردمان مختلف، در حفظ و زنده نگه داشتن همه زبان‌ها کوشا باشیم.
